Feedback is terugkoppeling, terugkoppeling op een prestatie of op gedrag van iemand. Stel: je hebt met Marit afgesproken en jij bent keurig op tijd om samen naar de klant te vertrekken. Echter laat Marit op zich wachten en komt uiteindelijk veel te laat. Uit frustratie zeg je: “Waar bleef je nou? Je bent ook altijd te laat!’’ en dat is natuurlijk geen opbouwende kritiek.
Waarom vinden we feedback geven toch zo moeilijk?
We zijn bang om de ander te kwetsen en daarom zeggen we maar niks, maar wanneer je niks zegt, zal er ook niks veranderen. Hoe geef je nu goed feedback, zonder de ander te kwetsen?
- Je benoemt de feiten en ‘ik’. Spreek altijd vanuit jezelf, en zeg nooit “jij bent’’ of ‘’wij vinden’’.
- Vervolgens benoem je het effect dat het feit op jou heeft. Dat kan een gevolg zijn en een gevoel of beide.
- Hierna geef je de ander ruimte: “Begrijp je dat?” en vraag nooit: “Waarom heb je dat gedaan” want dat is niet relevant.
- Daarna maak je een afspraak met elkaar en het mooiste is als die afspraak vanuit de ander komt, zodat het ook beter geborgd wordt.
Hoe had het gesprek met Marit ook kunnen gaan?
‘’Hey Marit, ik zie dat je te laat bent’’ hierin benoem je ‘ik’ en de feiten. ‘’Vorige week was je ook al 10 minuten te laat. Het effect daarvan is dat we ons onvoldoende voorbereid hebben op de klant, dat geeft mij een onprofessioneel gevoel en daar word ik onzeker van. Snap je wat ik bedoel?’’ Hier zal Marit waarschijnlijk met ‘ja’ op antwoorden. “Hoe kunnen we dit in de toekomst voorkomen?” hier maak je een afspraak met elkaar. Omdat je op deze manier feedback geeft aan Marit, zal zij zich minder snel gekwetst voelen en zal ze zich eerder opstellen voor wat jij wil.
